Het lijkt wel alsof ik nu ga schrijven over een vorig leven van mij. Het verschil tussen leven of geleefd worden.
Ik was 29 jaar. Had alles perfect voor elkaar. Een internationale baan, een dikke auto, een prachtige woning, reizen dat het een lieve lust was, gekleed volgens de nieuwste mode, lieve familie, vrienden in overvloed en tòch was ik niet ècht gelukkig!
Achteraf kan ik zien, dat ik werd geleefd door patronen en verwachtingen van anderen en mezelf. Zoals het verflaagje wat over de nu-steen ligt. (zie blog: Wat is een nu-steen?) Ik miste het contact met mezelf. Ik kon mezelf niet meer echt voelen. En ook niet werkelijk zien. Ik zag als het ware een plaatje van mezelf zonder er echt verbinding mee te kunnen maken. Ik miste iets heel essentieels.
Ik leefde op de automatische piloot en was niet echt aanwezig bij dat wat ik deed. Doordat ik zoveel in mijn hoofd zat, was ik eigenlijk niet in staat om echt te genieten van wat ik deed. Mijn leven was geen avontuur meer, maar puur een behoefte om continue iets te bereiken. Geluk? In ieder geval iets wat altijd vóór me lag en in werkelijkheid nooit echt kwam.
Op een gegeven moment had ik genoeg van het altijd maar rennen. Ik was er doodmoe van. Om heel eerlijk te zijn verlangde ik diep binnen in mezelf naar meer rust.
Gelukkig kwam ik de juiste mensen op het spoor. Ik leerde hoe te leven vanuit mijn hart in plaats vanuit mijn hoofd. Iets waar ik eeuwig dankbaar voor ben.
Herken jij dit? En verlang je ook naar rust en werkelijk contact met jezelf?
Annemarie is VITT-therapeut en gespecialiseerd in het verbinden met jezelf. Hoe doe je dat? Daarover schrijft ze in haar blogs. Daarbij gebruikt ze bosbad filmpjes met beeldtaal, die het jou makkelijker maken om de verbinding met jezelf te ervaren.
0 Reacties